Workshop op vrijdag 19 mei
Wil je meer weten, dan kun je je aanmelden voor de workshop
| Soort onderzoek | Promotieonderzoek |
| Begeleiders/Promotoren | Prof. Peter Mariën & Prof. Roelien Bastiaanse |
| Instelling | Vrije Universiteit Brussel (België) – Rijksuniversiteit Groningen (Nederland) |
| Financiering | Bijzondere Onderzoeksfinanciering (Onderzoeksraad) |
| Beoogde einddatume | 1-10-2017 |
Doel
Foreign Accent Syndrome (FAS, of ook wel het “buitenlandsaccentsyndroom” genoemd) is een motorische spraakstoornis die ertoe leidt dat patiënten hun moedertaal gaan spreken met een accent dat buitenlands klinkt in de oren van toehoorders. In dit proefschrift hebben we getracht een duidelijke neurolinguïstische beschrijving te geven van drie van de subtypes zoals die beschreven werden door Verhoeven en Mariën in 2010, namelijk neurogene FAS (die ontstaat na schade aan het centrale zenuwstelsel), FAS op ontwikkelingsbasis en psychogene FAS (FAS in associatie met een psychiatrische stoornis).
Conclusies
Op basis van onze analyses, kwamen we tot de conclusie dat:
- De segmentele en suprasegmentele kenmerken die geassocieerd worden met FAS, geen eenduidige diagnostische differentiatie tussen de verschillende subtypes toelaten: andere (neurologische of psychiatrische) symptomen, evenals symptoomaanvang, evolutie en remissie zijn vaak informatiever in dit opzicht.
- Er mogelijk een vierde variant van FAS bestaat. Bij ons corpusonderzoek vonden we dat FAS eerder werd beschreven na kaakchirurgie. Deze etiologie kunnen we niet categoriseren onder een van de bestaande subtypes. We besloten om in dit geval te spreken van een vierde FAS type, de organisch-mechanische FAS.
- De kleine hersenen (het cerebellum) een mogelijk primordiale rol spelen in de pathofysiologie van de aandoening.
- FAS een stoornis van duale aard is, die zowel kenmerken van een planningsstoornis als executieve stoornis in zich draagt. Eerder werd geopperd dat FAS een opvallend aantal klinische overeenkomsten met spraakapraxie en de atactische dysartrie vertoont. We hebben de pathofysiologie van deze aandoeningen vergeleken, evenals de segmentele en suprasegmentele kenmerken en geconcludeerd dat het klinisch beeld op neurobiologisch vlak kan gerelateerd worden aan (functionele of structurele) schade van de cortico-striato-thalamische-pallidale verbindingen betreft, voornamelijk de motorische cortex, de insula, de basale ganglia en het cerebellum.
Meer weten?
Mail de onderzoeker: stefaniekeulen@gmail.com
Of bekijk haar website
Lees hier de Afasievriendelijke samenvatting van haar onderzoek.
