Ik weet niet hoe ik moet beginnen, er is zoveel gebeurd in die korte tijd (maar ook veel niet).
Soms denk ik wel eens hoe die tijd voorbij is gegaan alweer 3 maanden geleden dat is 3 maanden geen therapie!!!!!!!! Gelukkig ben ik in die 3 maanden nog niet veel verleerd, ik denk dat ik alles wel weer weet. De punten en de komma’s, de vraagtekens en de uitroeptekens. En natuurlijk de letters, ook niet helemaal onbelangrijk he.
Misschien moet ik het een en ander wat uitleggen. In die 3 maanden is er het een en ander misgegaan, bijvoorbeeld de coronacrisis hoe moet je daarmee omgaan, nou sorry hoor maar ik kon er echt niet mee omgaan.
En tot overmaat van ramp gebeurde het dat ik thuis er niet mee om kon gaan omdat ik nogal snibbig antwoordde.
Ik heb een student aan huis laten komen die van mijn laptop een window10 moest maken, da’s gelukt dan moest ik er wel weer aan wennen. Soms moet ik aan dat soort problemen heel erg wennen. Ook nog meer dingen waren vreemd voor mij.
Mijn man Frans die altijd voor mij klaar stond kon mij daar niet mee helpen. Wat een ellende, ik moest alles zelf weer uitvinden. En hij stond altijd voor me klaar, maar eens MOEST ik daar mee dealen.
Ook thuis ging alles niet echt van een leien dakje, vervelend hoor.
Af en toe ging ik even met de hondjes uit wandelen. Ik heb namelijk 2 hondjes een, is een echt knuffeltje een shih-tsu waar ik hele gesprekken mee kon houden, die Meissie heette een de andere een shih-tsu kruising tussen met Malthezer leeuwtje die we Chicka noemde.
Die was duidelijk aan ’t puberen en zij had af en toe de neiging om precies die dingen te doen en te laten die me razend maakte, en vervolgens met die grote ogen aan te kijken alsof hij wilde zeggen “ikke nee hoe kom je daarbij” daar doe je zelf ook niets mee, hoor.
Als Frans er dan bij was probeerde hij er een mouw aan te breien maar dan zei ik hij probeert ons gewoon uit.
Mijn bloedvaten stonden dan op springen, maar mijn gezicht was een donderwolk, maar dat was maar voor even. En hij probeerde mij een kusje te geven, de schat.
Meestal ging ik dan met niet in discussie of ‘ie daar dan intrapte dat was een tweede, uiteindelijk ging het dan weer goed, voor mij tenminste.
Weet je die hele coronacrisis is voor mij een rare nachtmerrie geweest en hij is nog niet voorbij, tenminste ik ben nog een hele hoop kwijt of beter veel.
Zoals veel vrienden en kennissen en daar heb ik veel verdriet van. Maar misschien waren dat toch niet zo’n goede vrienden als ik dacht.
Gelukkig heb ik mijn Frans nog en laten we samen nog maar ff van elkaar genieten.
In de tussentijd is onze lieve kleine Meissie van ons heengegaan.
Op 8 juni is van ons weggegaan.
Ze was helemaal klaar voor de lange reis. Ze was ziek en ze had overal bulten. Ze had al 2 dagen niet gegeten en gedronken, we hebben met z’n drieën uitgebreid afscheid genomen.
Uitgebreid gekust haar vastgehouden tot ze stierf.
Ze werd 14 jaar oud. We zullen haar zo missen.
HILLIE
